SwiatGry.pl - portal o grach

Jacek był początkującym programistą. Wiedział mało, ale nic sobie z tego nie robił. Pisał denne, niedopracowane gry, które wykorzystywały naiwność i pasję graczy. Jacek był złym człowiekiem, ale kwintesencją jego złej natury jest gra bazująca na filmie „Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły”. Bazująca tylko pozornie.

Miłe złego początki

Historię, którą mamy okazję poznać w grze Jacek wymyślił oglądając film... z egzekucji. Jego pomysł jest niezły. Kapitan Sparrow, Will oraz Elisabeth zostają pojmani podczas ataku na twierdzę i postawieni przed sądem. W efekcie czego lądują na szubienicy. Podczas egzekucji, by zyskać na czasie Jack Sparrow zaczyna opowiadać ich przygody. W ten prosty sposób Jacek mógł z łatwością nawiązać do filmu i dodać przy tym swoje własne wersje wydarzeń z życia trójki przyjaciół. Wszak Sparrow wyjątkowo prawdomówny nie był. Jacek był dumny z wymyślonej przez siebie fabuły. Pech chciał, że postanowił popsuć całą resztę.

Jacek sadysta

Jacek lubił pisać gry w zawrotnym tempie. Nie inaczej było chyba i tym razem, bo produkcja Piraci z Karaibów: Legenda Jacka Sparrowa jest totalnie zabugowana.



I nie ma w tym przesady. Podczas gry nieraz stawałem wtopiony w jakiś przedmiot czy wroga. Babole graficzne występują tu co kilka sekund, a sama grafika przypomina mi gry sprzed 2000 roku. Pomyślałem, Jacek to sadysta, dawać graczom coś takiego i czerpać zyski z genialnego dzieła Gora Verbinskiego. Przeciwnicy w tej grze są jak pustaki. AI nie istnieje. Lezą na ciebie pojedynczo i nie sprawiają żadnego zagrożenia. Cała rozgrywka jest totalnie trywialna i po prostu bezsensowna. Nie wiem, kto testował poziomy, ale chciałbym mu przesłać pozdrowienia! Wiem, że ich fatalny układ ma coś wspólnego z mroczną naturą Jacka. Dzięki tej grze mogłem poznać technikę tworzenia takich cacek przez niego, a mianowicie kopiowanie wszystkiego i zmiana koloru. Wszyscy wrogowie powtarzają się w nieprzyzwoitej częstotliwości. Całość fatalnej rozgrywki być może uratowałoby pływanie statkiem, ale zaraz... Nie ma? Aaa no tak, Jacek o tym zapomniał!!!

To był Deppa głos, usłyszałem go...

Przy tworzeniu gry współpracował sam Johnny Depp, który udzielił głosu Jackowi Sparrowowi.



W sumie to jedyny plus związany z udźwiękowieniem, bowiem nagrywając dźwięk Jacek pomylił chyba płytę z muzyką z filmu z jakąś tanią wiejską muzą ze stadionu. Na pewno w takiej wersji nie dodaje ona klimatu. Jeśli chodzi o Willa i Elisabeth to ich głosy naśladowano dobrze, ale bez niczego nadzwyczajnego. O grafice już pisałem, więc nie ma sensu rozdrapywać starych ran. Jak zwykle jeśli chodzi o tego typu produkcje, gra jest koszmarnie krótka, można ją ukończyć w około 2,5 godziny, ale PO CO?

Jacek krowi placek

Jestem zły, chciałem zagrać sobie w ciekawą grę bazującą na świetnym filmie, a w zamian dostałem produkt niestrawny, niedogotowany i powodujący wzdęcia. Mam nadzieję, że ktoś w końcu dokopie Jackowi i przestanie on tworzyć takie gnioty. Teraz pewnie siedzi gdzieś w jakimś garażu lub magazynie i liczy kasę z zysków, czeka cierpliwie, aż będzie mógł po raz kolejny zniszczyć jakąś grę.



Recenzję tę dedykuję wszystkim Jackom w Polsce oraz wspaniałym twórcom gry Piraci z Karaibów: Legenda Jacka Sparrowa. Brawo panowie, udało wam się sprofanować dzieło święte.